Κυριακή, 17 Αυγούστου 2014 12:23

Προσωπική μαρτυρία από τη μεγάλη και θαυματοποιό χάρη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Εφραίμ της Νέας Μάκρης. Γράφει ο Θόδωρος Ελευθεριάδης

Αναρτήθηκε από τον 
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(4 ψήφοι)

Πολλές φορές, όταν κατέβαινα στην Αθήνα με τον Εμπορικό Σύλλογο, για τις συνελεύσεις της Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου, περνούσα από το Μοναστήρι του, στις παρυφές της Νέας Μάκρης. Στριφτός ο δρόμος από την εθνική οδό για την Χάρη του, μέσα από την Πεντέλη, μα πάντα η προσμονή του προσκυνήματος στο σεπτό του σκήνωμα απάλυνε το δύσβατο του δρόμου. Μια μέρα, στα τέλη του Μαΐου του 2009 κινήσαμε εγώ και ο Μανώλης Βαδόλας από τη Νάουσα και στη Βέροια πήραμε μαζί τον Στάθη Βακάλη για την ετήσια συνέλευση της ΕΣΕΕ. Τα ξενοδοχεία που πηγαίναμε ήταν γεμάτα και η Συνομοσπονδία κανόνισε για μας ένα δωμάτιο στο King George στην πλατεία Συντάγματος. Στη Νέα Μάκρη για να προσκυνήσουμε την χάρη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Εφραίμ, του πανύψηλου Οσίου που τα φρικτά του μαρτύρια από τους Τούρκους για ένα ολάκερο 8μηνο του χάρισαν Χάρη ανείπωτη και πλήθος θαυμάτων, στο πλήθος των ανθρώπων που προσέρχονται καθημερινά στο Μοναστήρι του για να αναπαυτούν από βάσανα, σωματικά και ψυχικά, φτάσαμε στις 12 το μεσημέρι. Στο ανηφορικό μονοπάτι, ανάμεσα στα λιόδενδρα, η προσμονή ανείπωτη. Για το προσκύνημα στο σεπτό του λείψανο που βρήκε με θαυματουργό τρόπο η Μακαριστή Ηγουμέν Μακαρία. Γυρνώντας, μετά από κανένα μισάωρο στο αμάξι για να συνεχίσουμε τον παραλιακό δρόμο της Ραφήνας προς την Αθήνα η αγωνία μεγάλη. Έχασα την ταυτότητα και την πιστωτική κάρτα. Και τώρα; Πάνω από μια ώρα το ψάξιμο στο Μοναστήρι, μπας και μου παράπεσε κάπου. Είδαμε και αποείδαμε με τον Μανώλη και τον Στάθη και αποφασίσαμε να φύγουμε και όταν φθάσουμε στο ξενοδοχείο να ακυρώσω την κάρτα και να μιλήσουμε με το τμήμα ασφαλείας της Νάουσας για τα σχετικά με την ταυτότητα.

Εκείνη την ώρα της αναχώρησης πικραμένος συλλογίστηκα βλάσφημα. «Καλά αγαπημένε μου Άγιε, ήρθα από την άλλη άκρη της Ελλάδας για να σε προσκυνήσω και εσύ με βάζεις σε τέτοια περιπέτεια;». Σε τρία δευτερόλεπτα βάζω το χέρι μου στη θήκη δίπλα στο κάθισμα και βρίσκω ταυτότητα και πιστωτική κάρτα. Τη θήκη έψαξα επανειλημμένα, αλλά, κατ΄εντολήν του Αγίου, όπως φάνηκε στη συνέχεια, τα δυο αντικείμενα είχαν κολλήσει οριζόντια και δεν μπορούσα να τα ψηλαφίσω. Αφού δόξασα τον Άγιο Εφραίμ και του ζήτησα να με συγχωρήσει για τη βλασφημία μου, κινήσαμε για την πλατεία Συντάγματος. Η κίνηση υποφερτή. Φθάσαμε με μια ώρα καθυστέρηση. Αφού βάλαμε το αυτοκίνητο σε παρακείμενο γκαράζ πήγαμε στη ρεσεψιόν. Το πρώτο καλωσόρισμα και η… κρυάδα από το στόμα του υπαλλήλου. «Καλά που αργήσατε γιατί μια ώρα πριν έγινε χαμός με αναρχικούς και έπεσαν δακρυγόνα στην περιοχή»! Συντετριμμένος για την αναίδεια μου προς τον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Εφραίμ έκλαψα όταν βρέθηκα μόνος μου. Ευχαριστώντας τον για το ό,τι μας γλίτωσε από ένα δυσάρεστο γεγονός.

Από τότε πέρασαν πέντε ολάκερα χρόνια. Δεν αξιώθηκα να προσκυνήσω από κοντά τη Χάρη του. Πολλές φορές όμως όταν τον ονοματίζω και όταν συλλογιέμαι το «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού» δάκρυα χαράς, αγαλλίασης και λύπης για την αμαρτωλότητα  μου, έρχονται στην ταραγμένη, γεμάτη πάθη, άθλια ψυχή και σάρκα μου. Δια ευχών του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Εφραίμ, ο Τριαδικός Θεός να σκέπει το Γένος μας.

Υ.Γ.  Για τούτο το θαυμαστό γεγονός μάρτυρες μου οι προαναφερόμενοι φίλοι.

 

Θόδωρος Ελευθεριάδης

Διαβάστηκε 230 φορές

Προσθήκη σχολίου

Βεβαιωθείτε ότι εισάγετε τις (*) απαιτούμενες πληροφορίες, όπου ενδείκνυται. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ