Μια αξέχαστη βραδιά Σαββάτου που εξελίχθηκε σε ένα… ευχάριστο και τρελό πρωινό Κυριακής (να σκάσουν οι οχτροί!) έζησαν το περασμένο Σάββατο οι απόφοιτοι του 1ου Λαππείου Νάουσας, έτους 1982. Ήταν ένα σχεδόν δωδεκάωρο αντάμωμα αναμνήσεων και επανεκκίνησης, με χορό, τραγούδι, μεζέδες, κρασί και γέλιο, όλα σε επικίνδυνα υψηλές ποσότητες. Μέσα σε λίγες ώρες ήλθαν στον νου και το στόμα όλων αναμνήσεις 33 χρόνων πριν, νοσταλγικές και όμορφες, χαραγμένες βαθιά στο συνειδητό και το υποσυνείδητο. Για πράγματα που έγιναν και δεν έγιναν. Για λάθη και σωστά. Για καλά και κακά. 40 άνθρωποι σχεδόν αποξενωμένοι όλα αυτά τα χρόνια, έσπευσαν στο κάλεσμα, ερχόμενοι με χαρά από τη Βέροια, τη Θεσσαλονίκη, τη Λάρισα, την Αθήνα, τη Γερμανία, ακόμη και από το Ντουμπάι! Και για λίγο έγιναν ξανά μια τάξη, μια παρέα, μαθητούδια μιας κάποιας ηλικίας. Λυτρωμένοι εδώ και καιρό από τα προβλήματα των δικών τους σχολικών αιθουσών, με άλλες σκοτούρες στο κεφάλι τους σήμερα, ξέδωσαν και ξέχασαν τα πάντα, αφού το επίκεντρο της βραδιάς ήταν τα ανέμελα χρόνια της εφηβείας. Χωρίς φυσικά να ξεχάσουν τον Κώστα που χάθηκε ξαφνικά και άδικα πριν λίγο καιρό.

Οι 40 της βραδιάς μιας πραγματικής επανένωσης δεσμεύονται για ακόμη πυκνότερες επαφές, γιατί αποδείχθηκε ότι τα χνώτα των παλιών συμμαθητών ταιριάζουν… Ευχαριστούν δε το οινοποιείο Δαλαμάρα, το εστιατόριο ‘Σπονδή’ και τους Τέο Χατζηιωαννίδη και Στέφανο Μελιδάκο για την άριστη δουλειά και την υπομονή τους μέχρι τα ξημερώματα. Τέλος, ευχαριστούν τον συμμαθητή τους Γιώργο Τομπουλίδη, που κράτησε το λαϊκό μουσικό πρόγραμμα ζωντανό μέχρι το πρωί, χωρίς καν μικροφωνική εγκατάσταση…! Τα λέμε σύντομα!