Γι’ αυτό και ο Αλή Πασάς έσφαξε τη Φροσύνη ... λέει το τραγουδάκι …
Και ναι μεν η Φροσύνη έγινε σφάγιο στο βωμό του έρωτα ενός παράφρονα … αλλά σήμερα λόγω έρωτος με την εξουσία και της πολλαπλής βαρύτητας παραφροσύνη που αυτός γεννά ... και κυρίως με τα «αγαθά» και τα «κάλλη» που τη συνοδεύουν … συντελείτε μια χωρίς προηγούμενο «σφαγή» όλων όσων έχουν την ατυχία να ζητήσουν βοήθεια από το δημόσιο σύστημα υγείας.
Ένας σύγχρονος καιάδας στήθηκε μπροστά στα μάτια μας, μνημείο αναλγησίας και θράσους, από αυτούς που κλήθηκαν κατά τα άλλα να υπηρετούν τη δημόσια υγεία ... και βέβαια αναφέρομαι στην πολιτική ηγεσία του κατ’ ευφημισμό υπουργείου υγείας, αλλά και της κυβέρνησης γενικότερα.
Για ποια δημόσια υγεία μιλάμε όταν το νοσοκομείο της πόλης μας σταδιακά μεταλλάσετε σε ένα εκθετήριο ιατρικών μηχανημάτων ... κάτι τα χειρουργεία, κάτι ο στεφανιογράφος, κάτι ο αξονικός,... και δε συμμαζεύεται ... όλα αυτά καταντούν ακριβά «εκθεσιακά» αντικείμενα όταν δεν υπάρχουν άνθρωποι να τα λειτουργήσουν … είναι στην κυριολεξία ακριβά σκουπίδια. Και μας δουλεύουν και από πάνω όταν μας μιλάνε για επέκτασή του, όταν δεν μπορούν ή δεν θέλουν να λειτουργήσουν αυτό που υπάρχει !
Για ποια δημόσια υγεία μιλάμε όταν το ΙΚΑ αποψιλώνεται από ιατρικό προσωπικό και όταν πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας έχουν ολοένα και λιγότεροι Έλληνες, από τη στιγμή που οι περισσότεροι είναι χωρίς δουλειά, άρα και ασφαλιστική κάλυψη.
Για ποια δημόσια υγεία μιλάμε όταν κατάργησαν το φάρμακο και το αντικατέστησαν με «σκόνες» που τις βάφτισαν δραστικές ουσίες.
Για ποια δημόσια υγεία μιλάμε όταν καθιερώνεται το «τσέπη κοντρόλ», αν χρειαστεί να πας στο νοσοκομείο. Μα εδώ για να κλείσεις ένα απλό ραντεβού με ένα γιατρό του δημοσίου πρέπει να πληρώσεις στο τηλεφώνημα που σε υποχρεώνουν να κάνεις, όσο περίπου αν καλέσεις μια ροζ γραμμή !
Απορώ πως εμπιστεύτηκαν το αγαθό της δημόσιας υγείας σε ένα εθισμένο πλασιέ ! Μα ο άνθρωπος είναι εθισμένος να πουλά, είναι στη φύση του ... ποια τύχη μπορούσε να περιμένει τη δημόσια υγεία εκτός από την εκποίησή της.
Αλλά επειδή εκτός από το προσκήνιο υπάρχει και το παρασκήνιο αναρωτιέμαι.
Πόσο τυχαίο είναι το γεγονός ότι η ιδιωτική ασφάλιση και περίθαλψη περνά τη χρυσή εποχή της.
Πόσο τυχαίο είναι το γεγονός ότι ο προσδόκιμος μέσος όρος ζωής των Ελλήνων θα μειωθεί δραματικά τα επόμενα χρόνια ... και αδιαφορούν γιατί υπολογίζουν ότι με λιγότερους συνταξιούχους τα ταμεία θα είναι βιώσιμα ! Μάλιστα καλά διαβάζετε, αυτές τις πράξεις κάνουν στα τεφτέρια τους κυβέρνηση και τρόικα ... και εμείς τους κρατάμε το φανάρι ...
Πόσο τυχαίο είναι το γεγονός ότι οι δραστικές ουσίες «ανακαλύφθηκαν» εν μέσω κρίσης ως υποκατάστατα των φαρμάκων, ένα σκηνικό πολύ βολικό για να τις εισάγουν με συνοπτικές διαδικασίες στη ζωή μας. Και ποιος μας εγγυάται ότι είναι για το καλό μας, οι εταιρείες που τις εφεύραν και το μόνο που τους νοιάζει είναι τα κέρδη τους σε απόλυτα μεγέθη ;
Ειδικά για τις δραστικές ουσίες ή αν θέλετε για ακριβολογούμε για τις «σκόνες» αξίζει να αφιερώσουμε λίγες γραμμές παραπάνω. Λοιπόν τώρα «ανακάλυψε» ο αμερικανικός οργανισμός τροφίμων και φαρμάκων ότι δε μπορεί να ελέγξει την πραγματική τους δραστικότητα, απαγορεύοντας μάλιστα την εισαγωγή ινδικών γενοσήμων της εταιρείας Ranbaxy ! Και ήταν ο ίδιος οργανισμός φαρμάκων της Ινδίας, που σημειώστε είναι και η μεγαλύτερη παραγωγός δραστικών ουσιών παγκοσμίως, που δήλωσε σε μια κρίση ειλικρίνειας, αδυναμία ελέγχου της ποιότητάς τους ! Πόσο μάλλον και οι άλλες χώρες παραγωγής γενοσήμων όπως το Πακιστάν, η Κίνα ή ακόμα και η Ρουμανία έχουν τη δυνατότητα ή αν θέλετε τη διάθεση να ελέγξουν την ποιότητα της παραγωγής τους. Και ποιος ξεχνά βέβαια την εποχή που ο κ. Λοβέρδος μας ζάλιζε για την ποιότητα των ινδικών γενόσημων.
Προς τι λοιπόν αυτή η πρεμούρα για τις «σκόνες». Δεν καταλαβαίνουν ότι με αυτή την εμμονή τους στις «σκόνες» καταστρέφουν όχι μόνο την υγεία μας, αλλά και την άλλοτε ανθούσα ελληνική φαρμακοβιομηχανία, ενώ κατά τα άλλα αγωνιούν για επενδύσεις και ανάπτυξη. Το καταλαβαίνουν και καλά μάλιστα ... αλλά άντε να πεις στην όχι στην TEVA τη μεγαλύτερη παγκοσμίως εταιρεία παραγωγής γενόσημων ισραηλινών συμφερόντων … ναι δεν έχετε άδικο το παζλ έχει πολλά κομμάτια ακόμα … άντε συνεχίστε εσείς να το συναρμολογείτε να δούμε τι θα βγει …
Και πόσο τυχαίο τέλος ... και να σταματήσω εδώ γιατί αυτά τα ερωτήματα ατελείωτα ... ών ούκ έστιν αριθμός ... είναι το γεγονός ότι η τηλεόραση γέμισε από διαφημίσεις προσφορών για την υγεία από ασφαλιστικές εταιρείες, κλινικές, γιατρούς και δε συμμαζεύεται … εδώ το πρόσφατο ασφαλιστήριο του αυτοκινήτου μου, συνοδεύονταν και από μια εκπτωτική κάρτα για παροχές υγείας !
Και έχεις και τον κ. Γεωργιάδη να σου λέει ότι οι υπηρεσίες των δημόσιων νοσοκομείων είναι ακριβότερες των ιδιωτικών κλινικών … ας του πει κάποιος το παραμύθι με το λύκο και τα τρία γουρουνάκια. … ίσως τότε να καταλάβει ότι το φθηνό δεν είναι και το ασφαλές !
Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι αν δεν υπάρχει δημόσιο σύστημα υγείας δεν θα έχουμε και την ανάγκη υπουργού υγείας, δηλαδή του κ. Γεωργιάδη … κάτι είναι και αυτό !
Και ξαναρωτώ, γιατί πρέπει να πάμε στην Αθήνα στο γραφείο του συγκεκριμένου κυρίου να ζητήσουμε λχ μαιευτήρες για το νοσοκομείο μας ; Γιατί το management των νοσοκομείων να μην μας ανήκει. Τι στην ευχή, η Αθήνα μπορεί να δώσει λύση στα δικά μας προβλήματα, να γνωρίζει τις ανάγκες μας καλύτερα από εμάς. Και μη μου πείτε τις ανοσίες περί δημοσιονομικού κόστους … ένα γιατρός επιπλέον θα σώσει ζωές και ας πει κάποιος πως και πόσο κοστολογεί τη ζωή μας …
Ας μου εξηγήσει κάποιος γιατί να μην έχει η τοπική αυτοδιοίκηση την ευθύνη της λειτουργίας των τοπικών υγειονομικών μονάδων, να μπορεί έτσι να ελιχθεί με ευελιξία και αποτελεσματικότητα απέναντι στο σύνολο των αναγκών που θα προκύψουν. λχ γιατί να μη μπορεί να αντιμετωπιστεί μια έκτακτη ανάγκη σε προσωπικό με μια σύμβαση έργου ή ορισμένου χρόνου. Γιατί η “λύση” πρέπει να περάσει μέσα από μια απίστευτη γραφειοκρατία και τους ατελείωτους “διαδρόμους” του υπουργείου υγείας, μια τακτική και διαδικασία που τελικά αποδεικνύεται ατελέσφορη και επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία.
Αν δεν πάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας ας μην κλαίμε για το κακό που μας βρήκε. Πλησιάζουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Καιρός να βάλουμε σε αυτές ένα πρωτεύοντα πολιτικό στόχο αν θέλουμε να έχουμε μια θέση στο αύριο. Να κόψουμε τον «ομφάλιο λώρο» της κεντρικής εξουσίας με τον τόπο μας στα ζητήματα της καθημερινότητας που βιώνουμε. Να κόψουμε αυτά τα «σουρτα φερτα» των βουλευτών στα γραφεία και τους ατελείωτους διαδρόμους των υπουργείων και τις ανάλογες ανακοινώσεις τους.
Το γιατρό τον θέλω τώρα ! Αν δε μπορείς να μου τον διασφαλίσεις τώρα, είσαι ανάξιος να κρατάς τις τύχες του τόπου μου στα χέρια σου !