Το 1550 π.Χ. το γνωστό ιατρικό Αιγυπτιακό κείμενο Ebers Papyrus, συνιστούσε για τη θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη κόκκους σιταριού πλούσιους σε φυτικές ίνες. Από τότε οι φυτικές τροφές παραμένουν η καταλληλότερη λύση για τη συγκεκριμένη ασθένεια. Περισσότερες από 400 φυσικές τροφές έχουν κατά καιρούς χορηγηθεί για τη θεραπεία του διαβήτη. Στην Ευρώπη, την Ασία και τη Μέση Ανατολή, το ωμό κρεμμύδι και το σκόρδο θεωρούνταν για μεγάλο διάστημα οι πιο ενδεδειγμένες τροφές για την αντιμετώπιση της πάθησης.

Το τζίνσενγκ, η ρίζα του εδώδιμου ποώδους φυτού που είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στην Κίνα, χρησιμοποιείται ευρέως στην Ευρώπη για τη ρύθμιση του σακχάρου του αίματος. Το κριθαρένιο ψωμί χρησιμοποιείται συχνά για την αντιμετώπιση του διαβήτη στο Ιράκ, ενώ το λάχανο, το μαρούλι, το γογγύλη, τα φασόλια, ο καρπός του κέδρου και οι καρποί του κόλιανδρου έχουν αποδειχθεί επίσης αποτελεσματικά.

Στο διεθνές συνέδριο που έγινε στα Άδανα της Τουρκίας τον Απρίλιο του 1989 με θέμα «Τα ιχνοστοιχεία στην υγεία των ανθρώπων» ο Πακιστανός καθηγητής Μ. Akhar, ανακοίνωσε ότι στην πατρίδα του είναι γνωστό από παλιά χρόνια, ότι οι διαβητικοί τρώγοντας καρπούς του φυτού Ficus clomereta, κατορθώνουν να κατεβάσουν σημαντικά το σάκχαρο στο αίμα. Με αναλύσεις που έγιναν διαπιστώθηκε ότι το φυτό αυτό είναι πλούσιο σε ψευδάργυρο και μαγγάνιο.

Κάτι ανάλογο είναι γνωστό και σε μας ότι συμβαίνει με τη μαστίχα Χίου. Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι η μαστίχα κατεβάζει το σάκχαρο.

Ο Dr. Gerald Berstein της Αμερικανικής διαβητολογικής εταιρείας, αναφέρει ότι η άποψη πως το αυξημένο σάκχαρο προκαλεί διαβήτη είναι λανθασμένη. Η πραγματική αιτία είναι πως η ινσουλίνη – η ορμόνη που ελέγχει τον τρόπο με τον οποίο ο οργανισμός μεταβολίζει το σάκχαρο, είτε είναι ανεπαρκής, είτε αναποτελεσματική.

Ο Leonard Mervyn συνδέει το σακχαρώδη διαβήτη 2 με το μικροθρεπτικό στοιχείο «Χρώμιο», το οποίο λειτουργεί ως παράγων ανοχής γλυκόζης. Ελέγχει τη γλυκόζη του αίματος με το να προωθεί την πρόσληψή της από τους μύες και τα όργανα. Διεγείρει την καύση της γλυκόζης για ενέργεια.

Ο Μανουσάκης αναφέρει ότι, όπως έδειξε ο Anderson το 1987, το Χρώμιο συντελεί όχι μόνο στην ελάττωση του υψηλού σακχάρου στο αίμα, αλλά μετριάζει και τα συμπτώματα της υπογλυκαιμίας. Τα ευεργετικά αποτελέσματα του Χρωμίου εκδηλώνονται όταν βρίσκεται με ορισμένη μορφή, ως τρισθενές χρώμιο. Αντίθετα, όταν βρίσκεται ως εξασθενές, έχει βλαβερά αποτελέσματα (Βιομηχανική ρύπανση).

Πηγές Χρωμίου

Παλαιότερα πλουσιότερες τροφές σε χρώμιο εθεωρούντο: Μαγιά μπύρας, μαύρο πιπέρι, συκώτι, μελάσα, σπόροι, κρέας, βούτυρο, μύδια, γαρίδες, κρόκος αυγού. Σ’ αυτά τα είδη προσετέθη το λαχανοκομικό «Μπρόκολο». Το μπρόκολο θεωρείται ως η κορυφή των λαχανικών πλούσιο σε χρώμιο. Χαρακτηριστικό είναι μια σχετική αναφορά σ’ αυτό. Κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει εφεύρει, για παράδειγμα ένα χάπι που να υποκαθιστά το μπρόκολο, διαθέτοντας τη διατροφική του αξία και πιθανότατα κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί ποτέ. Το μπρόκολο είναι η πιο προσβάσιμη τροφή. Καλλιεργείται στη χώρα μας και υπάρχει σε όλα τα λαχανο-οπωροπωλεία.

Το κριθάρι που χρησιμοποιείται στο Ιράκ, είναι και αυτό μια πλούσια πηγή χρωμίου. Σε πειραματόζωα βρέθηκε ότι το κριθάρι καταστέλλει τις απότομες μεταβολές των τιμών της ινσουλίνης. Το κριθάρι βέβαια δεν αποτελεί τροφή των ανθρώπων στη χώρα μας, αλλά των ζώων.

Στους Ομηρικούς χρόνους, το κριθάρι ήταν ισότιμο με το σιτάρι. Λέγεται ότι η μητέρα του Ομήρου είχε το όνομα «Κριθηίς».

Όλα τα φυτικά είδη, για να είναι εφοδιασμένα με χρώμιο, πρέπει και το έδαφος που φύονται να είναι επαρκώς εφοδιασμένο με χρώμιο. Στο Νομό Κοζάνης υπάρχουν περιοχές με εδάφη πλούσια σε χρώμιο. Υπάρχει μάλιστα στην Κοζάνη και χωριό με το όνομα «Χρώμιο».

Βιβλιογραφία

-Carrer. J. 1993. Η τροφή σου το φάρμακό σου

Εκδόσεις Γιαννίκος Κ. σελίδες 599

-Μανουσάκης Γ. 2004 Υγεία για πάντα (Ιχνοστοιχεία, ελεύθερες ρίζες, αντιοξειδωτικά)

Εκδόσεις: Πατάκης, σελίδες 303

-Mervyn L 1996 Ο πλήρης οδηγός για βιταμίνες και μεταλλικές ουσίες (για την ελληνική γλώσσα Βασδέκης Γ.)

Εκδόσεις Βασδέκης Γ. σελίδες 472

-Σιμώνης Α. 1997 Τα θρεπτικά στοιχεία στην υγεία του ανθρώπου

Γεωργία Κτηνοτροφία 8/1997

Δ.Κ. Στυλιανίδης

επ. Δ/ντής Ινστιτούτου Φυλλοβόλων Δένδρων